Día 2

Logo dunha noite de descanso, @s acampad@s levantámonos cedo (para ser horario de verán), e almorzamos. Os monitores estaban na porta esperando a que pasáramos para darnos os cubertos, pero non mintamos, tamén querían rirse da nosa cara de dormidos e dormidas.

Despois dirixímonos as nosas actividades, no noso caso comezamos a quincena pola actividade de kayak, onde logo dunha “clase teórica” puidemos probar a auga, axudados por certos monitores. Tamén participamos nunha carreira de relevos, onde una vez mareados de xirar, tentamos non afundir máis embarcacións. Tráxicamente, nesta última parte fracasamos…

Unha vez secos e famentos, dirixímonos ao comedor.

Xa saciados e cos “piños” limpos, comezou o noso primeiro tempo libre desta quincena, e, como non, rápidamente se formou a tradicional cola para mobiles. Tras poñernos ao día nos nosos teléfonos e falar coa familia, que de seguro nos bota de menos, reunímonos de novo para comezar coas actividades da tarde. Desta volta tivemos a sorte de facer a “actividade estrela do campamento” según moitos, vela. Acompañados polos diferentes monitores, desfrutamos dunha tarde de praia e navegación na que, de novo fixemos das nosas, e rematamos envorcando un Vaurien (pequeno barco veleiro), a propósito…

Logo de recoller as embarcacións e endulzar o material, dirixímonos cara as duchas, onde nos sacamos as areas.

Tras o aseo diario, ceamos. De novo, xa cos dentes limpos, convocamos a “asamblea”, o momento do día onde podemos suxerir e comentar calquera aspecto do campamento. Estoy hablando tan tranquila con mis amigas cuando empieza a sonar la música de Harry Potter.

Vemos unha batalla entre Mortífagos e magos e chámannos a filas, a loitar contra os nosos contrincantes. Podo elexir tres formas de loita, rabo, pinza ou tiza. Sona raro, pero é certo. Tras acabar cos tenis de cores (sintoo mamá), con oito pinzas pola sudadera e con tres rabos na man, dirixome a miña base e entrego todo. Madre mía que cristo. Resulta que todo o meu esforzo foi en vano, porque agora vai haber unha loita a morte entre tres representantes do noso grupo, e tres do outro. Incríblemente, gañamos.

Despois de esto mándannos de novo ao baño, e por fin podémonos meter na cama. A ver se esta noite non ronca nadie e podo durmir máis de dúas horas seguidas. A ver o que me espera maña.

Gracias a todas estas actividades puidemos coñecer a moitos dos compañeiros que viven en diferentes barracones. Todos nos sentimos moito máis a gusto agora que nos falamos máis e estamos un pouco máis soltos, tamén imos perdendo a vergoña e fixémonos amigos entre todos. Nos sentimos máis cómodas e tranquilas despois de todolos nerviosismos que tiñamos na casa. Maña é un novo día cheo de novas amizades.